de geruchten erover deden al begin 1944 de ronde,zodat de zusters zich bijtijds  op noodmaatregelen hadden kunnen beraden.
Het plan was de kinderen van HUIZE ANTONIO te vertellen over het parochiehuis van Vasse en de kleuterschool in Denekamp.
Moeder Beda en de overste mag nog twintigtal zusters en het noviciaat kregen een plek in de school van Denekamp.
Op 16 september 1944 werd het gevreesde besluit meegedeeld.
De ST. Nicolaasstichting kreeg bevel om binnen 24 uur alle gebouwen te ontruimen voor de ss,alleen de boerderij kon blijven.
Direct schoten de boeren uit de buurt te hulp.
Met 80 paard en wagens verhuisde ze ruim 300 mensen naar de verschillende bestemmingen.
Terwijl 110 kinderen volgens plan werden verdeeld:de kleinste in de kleuterschool van Denekamp.
De honderd overigen in Vasse,in het parochiehuis.
Daar was een jaar lang improviseren.
In het zaaltje boven sliepen de kinderen,eerst op de grond dicht naast elkaar,met de zusters.
Een aantal gezinnen uit het dorp namen al spoedig 30 kinderen in huis.Wat voor de overgebleven wat meer armslag gaf.
Het parochiehuis was alleen slaapadres,een halve dag was voor de kinderen de school beschikbaar.
Gewassen werd er bij de zusters en gegeten bij cafe Masselink in de dorp beter bekend als Tante Sien.
Elke dag moest daar voor ruim 100 personen worden gekookt de kinderen zaten aan een lange tafels,achter de zaak was een primitief houten keukentje,geimproviseerd en er werd gegeten wat de pot schafte.
dat was wat de boeren uit eigen beweging brachten,of wat de zusters die zelf de boer opgingen,bij elkaar konden krijgen
Dat was veelal rogge. die ze naar de molenaar brachten die hen er al niet voor lied betalen.

Er moest gedurende die lange strenge winter eerlijk worden afgeteld en afgewogen. Maar er is geen echter honger geleden,in tegenstelling tot de steden in het westen.
In de paasdagen,begin april 1945 kwam de bevrijding en een half jaar later kon het hele gezelschap weer terug naar Huize Antonio
Tot op de tijdstip was de ST Nicolaasstichting eerst lazeret geweest voor Duitse soldaten en daarna van april tot september,namen de Canadezen het complex in beslag voor hun gewonden.
6 tot 700 bevrijders hebben HUIZE ANTONIO van binnen gezien.
Op 3 september werd het terrein aan de zusters teruggegeven.

Na een grondige schoonmaak konden de zusters weer naar huis.
Op 8 september was de officiele intocht van de zusters uit Denekamp.
Met muziek werden ze uitgeleide gedaan.
In de laan was een erepoort opgericht.
Op 22 september waren alle kinderen en zusters terug uit Vasse.
Na een evacuatie die precies een jaar had geduurd.
Geleidelijk kwam het gewone leven op de ST Nicolaasstichting weer opgang.
De zusters waren dankbaar dat hen geen groter leed had getroffen en behielpen zich in de eerste schrale na de oorlog periode met veel op de bon zo goed en zo kwaad als het ging.